એક શબ્દાંજલિ

मैं समय हूँ,

मैं ही हँसाता हूँ,

मैं ही रुलाता हूँ,

मैं समय हूँ ।

आज मैं नि:शब्द हूँ। 

કોઇપણ સમસ્યા કે દુ:ખ નું નિવારણ સમય જ કરી શકે. સમય જ દરેક નો ઉપાય છે. 

એ જ ધીમો મૃદુ અવાજ ધરાવતો હર હંમેશ હસતો ચહેરો.....

ઉમદા, કર્તવ્યનિષ્ઠ, પ્રતિભા સંપન્ન, પરોપકારી નિ સ્વાર્થ , શિક્ષણજીવી વ્યક્તિત્વ એવા 

આપણી શાળા જવાહર વિનય મંદિર - શાપુર (સોરઠ) ના  ગણીત અને ભૌતિક વિજ્ઞાન ના આદરણીય અને હૃદયસ્થ શિક્ષક સવસાણી સાહેબ હવે આપણી વચ્ચે નથી પરંતુ તેમના સાથે ની યાદો હંમેશા આપણી સાથે જ રહેશે...

ઘણીવાર બનનારી ઘટના ના એંધાણ વરતાતા હોય છે. આજે કંઇક એવો જ અનુભવ પણ થયો.......

તા.24/11/2021 ની આગલી સાંજે જવાહર વિનય મંદિર ના  WhatsApp ગ્રુપમાં કણસાગરા સાહેબ અને બીજા કેટલાક મિત્રો શિક્ષકોના નામ અને નંબરો આપી રહ્યા હતા ત્યારે આ વિગતો સેવ  કરી અને ગ્રુપમાં એડ કરી માકડીયા સાહેબ, સીણોજીયા સાહેબ તથા અન્ય શિક્ષકો  ને ગ્રુપમાં આવકારી રહ્યા હતા ત્યારે આવું કંઈક બન્યું.....

જે.કે.કણસાગરા સાહેબે બીજા શિક્ષકોની જેમ સવસાણી સાહેબનો પણ નંબર આપ્યો પરંતુ એ જ ક્ષણે એ નંબર સેવ કરવા માં કંઈક વિચિત્ર સમસ્યા આવી..... whatsapp ગ્રુપમાં એડ કરવામાં પણ પ્રોબ્લેમ થયો.. ખબર નહી આવું કેમ થયું...

સવસાણી સાહેબ અને કપુરીયા સાહેબ સાથે જય ત્રાંબડીયા એ ઝાંઝરડા રોડ પરના વોકિંગ દરમિયાન લીધેલી યાદગાર સેલ્ફી whatsapp ગ્રુપમાં શેર કરી પરંતુ સાહેબ નો નંબર એડ ન થયો હોવાથી ફરી ડીલીટ કરી... ફરી એકવાર નંબર એડ કરવા  પ્રયાસ કર્યો , પરંતુ થોડી જ ક્ષણોમાં એ નંબર ગ્રુપમાંથી લેફ્ટ થઈ ગયો એટલે ગ્રુપમાં કણસાગરા સાહેબને પૂછ્યું પણ ખરા આજ છે ને સવસાણી  સાહેબનો નંબર કે કોઈ ફેરફાર છે.....?

એમાં નામ આગળ સ્વ. લખવા હાથ, કલમ કે મન હજુ પણ તૈયાર નથી.......

તારીખ 24/11/2021 ના બપોર પહેલા ગ્રુપ માં જ શ્રી કોમ્પ્યુટર વાળા  મિત્ર શ્રી પરાગભાઇ હુડકા દ્વારા જ્યારે આ અકલ્પનીય સમાચાર મળ્યા ત્યારે વિચારો અને મન સુનમુન થયા ગયા ...હજુ પણ આ વાત સ્વીકારી શકાતી નથી....

આ દુ:ખ પણ સમય જ ભુલાવી શકશે....

नैनं छिन्दन्ति शस्त्राणि नैनं दहति पावकः।

न चैनं क्लेदयन्त्यापो न शोषयति मारुतः

શ્રીમદ્ ભાગવત ગીતામાં શ્રીકૃષ્ણે પણ કહેલું છે.

આત્મા કે જેને શસ્ત્રો છેદી શકતાં નથી, અગ્નિ બાળી શકતો નથી, જળ ભીંજવી શકતું નથી કે વાયુ સુકવી શકતો નથી તે આત્મા અમર છે.

જીવનની  અમુક અકલ્પનીય હકીકતો સરળ રીતે સ્વીકારવી ખૂબ જ મુશ્કેલ હોય છે.

આત્મીય સ્વજનને ગુમાવવા એ કેવુ કઠોર છે એ હકીકત આપણે સૌ જાણીએ છીએ.

સ્વજનો હંમેશા શ્રુતિ અને સંભારણામાં આપણી વચ્ચે રહેતા હોય છે...

આજે પણ  સાહેબ સાથેના કેટલાક સંભારણા યાદ આવ્યા વગર રહે નહિ...

બે દાયકા પહેલા ધો.૮ અને ૯ માં જય ત્રાંબડીયા, દિવ્યેશભાઇ મકવાણા, ઉત્તમ ભૂત, વિજય વિરોજા તેમજ બીજા કેટલાક મિત્રો સવસાણી સાહેબ પાસે ટયુશન માં જતા હતા, જ્યારે અમે તેમજ દીપેન ચાંગેલા,ટાંક સંજય,વિપુલ જોષી, દિપક મકવાણા વગેરે ધો.૮ માં સીણોજીયા સાહેબ પાસે અને ધો.૯ કણસાગર સાહેબ ટયુશન કલાસ માં જતા હતા.....એટલે અમને  સવસાણી સાહેબ નો ત્યારે બહુ પરિચય ન હતો.....

આ સમયે વહેલી સવારની એક પ્રાર્થના સભામાં લગભગ  ડી. પી. સાહેબ જ એક પત્ર વાંચી રહ્યા હતા જે સાહેબે  કિડની હોસ્પિટલ થી  શાળા અને શાળાના પ્રિય વિદ્યાર્થીઓને સંબોધીને લખ્યો હતો...

ત્યારે સાહેબ ને કિડની સમસ્યા હોવાથી એની સારવાર અર્થે ઘણો સમય કિડની હોસ્પિટલમાં રોકાણા હતા....

આ વાત પણ ઘણા ને યાદ હશે જ....

થોડા સમય પછી ફરી થી સાહેબ પણ સ્વસ્થ અને તંદુરસ્ત થઈ નિવૃત્ત સુધી શાળામાં શિક્ષણકાર્ય કરતા રહ્યા......

ધો.૧૧ અને ૧૨ સાયન્સ ભૌતિક વિજ્ઞાન ના એ યાદગાર વર્ગખંડ અને ફિઝીકલ લેબોરેટરી ના પીરીયડો આજે પણ યાદ છે.....

સૂર્યમંડળ અને ગ્રહો ના લેક્ચર પહેલા સાહેબે પૂછ્યું હતું...

"કેટલાક  ગ્રહ છે ચાલો કોણ સાચો  જવાબ આપશે....?"

"સાહેબ આઠ....આઠ...."

"ના...સાહેબ નવ છે...નવ...."

"હા...સર, નવ...નવ.... ગ્રહ છે."

સાહેબ મુખપર આછા આછા  સ્મીત સાથે કહેતા....

"ટોટલ કુલ  ૧૦ ગ્રહો છે."

આ દસમાંગ્રહ ની જાણકારી  તો સાહેબ જ બતાવી શકે છે...

આવી તો ઘણીબધી  યાદો  અને સ્મૃતિઓ સાહેબ સાથે સંકળાયેલી છે...

ધો.૧૨ ના  વિદાય ની પણ એક યાદ તાજી થયા વગર ના રહે...

ધો.12 આર્ટ્સ કોમર્સ અને સાયન્સ બોર્ડનું વર્ષ હોવાથી વહેલો અભ્યાસક્રમ પૂર્ણ થતો. આ  વર્ષે  શાળામાં છેલ્લું હોવાથી સામાન્ય રીતે  વિદાય સમારંભ ગોઠવાતાં હોય છે.

અમે પણ થોડા ઘણા વિદ્યાર્થીઓએ અંબેશ્વર મંદિરે  આયોજન કર્યું હતું. 

આ આયોજન તૈયારી વગર  થયું હોવાથી શિક્ષકો ને એજ દિવસે  સવારમાં વિદાય અને ભોજન સમારોહમાં આવવા માટે આમંત્રણ આપવા માટે સ્ટાફ રૂમમાં ગયા હતા..

આ સમયે સાહેબ કહ્યું....

"જો ભાઇઓ, મિત્રો  અમને આવવા માં તો કોઇ વાંધો નથી પરંતુ અમારે પણ  પરમીશન લેવી પડે ને...."

"એમાં શું સાહેબ અમે આચાર્ય સાહેબ ની મંજુરી લેતા આવીએ.." અમે કહ્યું.

" અરે ભાઇ, એ સાહેબ નહીં ગૃહમંત્રીની મંજુરી લેવી  પડે ને, બપોર નું ભોજન ઘરે બનવા લાગ્યું હશે, હવે તમારા ભોજન સંમારોહમાં આવવા માટે ઘરેથી મંજુરી લેવી પડે...."

હવે આ હંમેશા હસ્તો ચહેરા  આપણી સ્મૃતિઓમાં જ રહેશે..

હવે જૂનાગઢ ના એ ઝાંઝરડા રોડ , ઝાંઝરડા ચોકડી ,બાયપાસ રોડ  પર સાંજ ના સમયે આપણે જયારે પણ વોંકિગ માં જશું ત્યારે આ માર્ગ પર અચૂક મળતા સાહેબ હવે ક્યારે નહીં મળે...

"તળેટી જતાં એવું લાગ્યા કરે છે

હજી ક્યાંક કરતાલ વાગ્યા કરે છે."

આ દિવસ કદાચ સમય ભૂલાવી શકશે પરંતુ આ યાદગાર  સ્મૃતિઓ  હંમેશા સાથે જ રહે..

આ સમયે પ્રભુ એમના  પરિવારને હિંમત આપે બસ એજ  હદયપૂર્ણ પ્રાથના.....

પરમ કૃપાળુ ઈશ્વર એમના આત્માને શાંતિ આપે એજ પ્રાર્થના.....

ૐ શાંતિ...  ૐ શાંતિ...  ૐ શાંતિ...

જયશ્રીકૃષ્ણ..

🙏🙏🙏🙏